بررسی تاثیر برخی از عناصر آلیاژی در ایجاد بافت ترجیحی در ساختار ریختگی یک آلیاژ آلنیکو 9

در دنیای امروزه آلیاژ های ریختگی آلنیکو و به ویژه آهنرباهای ناهمسانگرد این گروه از مواد مغناطیسی دایم، مانند آلنیکو 9 کاربرد و اهمیت ویژه ای در زمینه های مختلف دارند. در این پژوهش ابتدا روش تولید آلیاژ آلنیکو 9 و روش های مختلف ریخته گری و انجماد جهت دار این آلیاژ بررسی شده است. سپس تاثیر عناصر آلیاژی با افزودن به ترتیب 0/5 و 1 درصد s و nb و نیز افزودن همزمان 0/5 درصد s با 1 درصد nb بر ایجاد بافت کریستالی جهت دار، مورد بررسی قرار داده شده است. برای تهیه آلیاژها از مواد اولیه با خلوص بالا استفاده شده است. آلیاژسازی و ریخته گری در کوره های القایی تحت خلا و کوره باز ذوب قوسی تحت خلا و با استفاده از قالب های پیشگرم با کفی مسی آبگرد و قالب با دیواره گرمازا انجام شده است. برای افزایش جهت گیری کریستالی در راستای <001> از روش ذوب منطقه ای استفاده شد. فرآیند عملیات حرارتی که شامل همگن سازی، عملیات ترمومغناطیسی و دو مرحله برگشت دادن است بر روی تمامی نمونه ها اعمال شد تا بررسی های خواص مغناطیسی برای کسب یک ساختار ریختگی با خواص مغناطیسی مطلوب صورت پذیرد. در این پژوهش از میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی برای بررسی های ریزساختاری ، xrd برای آنالیز فازی، dta برای بررسی دمای کوری و کوانتومتری برای بررسی ترکیب شیمیایی آلیاژهای ریختگی استفاده شد. همچنین خواص مغناطیسی نمونه ها با دستگاه پرماگراف اندازه گیری و ثبت شد. با بررسی های انجام شده مشخص گردید که روش مناسب تولید آلیاژ آلنیکو 9 استفاده از کوره القایی تحت خلا برای آلیاژسازی و ریخته گری در قالب پیشگرم با کفی مس آبگرد است. همچنین در روش ذوب منطقه ای دانه های ستونی طویل تر و درشت دانه تر می گردند و این در افزایش خواص مغناطیسی آلیاژ در شرایط بهینه ریخته گری شده در قالب گرمازا ازbr=6.37kg، hc=0.483koe،(bh)max=0.88mgoe به br=9.37kg، hc=1.483koe، ،(bh)max=6mgoe بسیار موثر بوده است.